به گزارش قدس آنلاین، حجت الاسلام محمد رضایی تهرانی در گفتگو با خبرنگار قدس آنلاین عنوان کرد: دوران زمامداری امام سجاد(ع) بحرانی ترین دوره امامت بوده است و در طول ۲۵۰ سالی که امامان معصوم در بین شیعیان حضور داشته اند هیچ دوره ای را به این شکل و با این سختی مشاهده نمی کنیم.

وی ادامه داد: در طول تاریخ امامت سراغ نداریم دوره ای که امام معصوم را سر بریده و سر او را بالای نیزه ببرند. آنهم توسط دشمنانی با دین و آیین متفاوت صورت نگرفت. بلکه افرادی این کار را کردند که داعیه مسلمانی داشته و ذیل حکومت حاکمان خلیفه ای بودند. در چنین شرایطی امام زین العابدین(ع) به امامت می رسند و مهمترین وظیفه حضرت، مدیریت نهضتی است که توسط سیدالشهدا(ع) شروع شده است. متاسفانه این نقش کلیدی امام سجاد(ع) کمتر مورد دقت قرار می گیرد.

وی اظهار کرد: امام حسین(ع) هدف قیام خود را اصلاح امت جد بزرگوارشان، پیامبر اکرم(ص) معرفی کردند. این قیام یا به پیروزی امام حسین(ع) می انجامید و یا با شهادت ایشان همراه می شد. به همین دلیل اباعبدالله(ع) هر دو حالت آن را از قبل اندیشیده بودند که در صورت رخداد هر واقعه ای این هدف متوقف نشود.

این کارشناس امور دینی بیان کرد: در واقعه کربلا وقتی مشخص شد که این هدف خونین بوده و با شهادت امام حسین(ع) و یارانشان ختم خواهد شد، حضرت تکلیف را از دوش همراهانشان برداشتند و گفتند هرکه می خواهد برود و می تواند از سپاه من خارج شود. در واقع افرادی که با تفکر پیروزی بر کوفیان دور حضرت جمع شده بودند، می توانستند به اختیار خود از قافله کاروان سیدالشهدا(ع) خارج شوند.

وی با ذکر این نکته که در هدف اصلی قیام عاشورا که اصلاح امت رسول الله(ص) عنوان شده بود، چهار عنصر اصلی وجود داشت، افزود: خداباوری در اندیشه، خدامحوری در عمل، نترسیدن از کمی یاران در مسیر حق و نترسیدن از مرگ این چهار عنصر بود. امام حسین(ع) در عمل به همگان اعلام کردند که با این چهار عنصر می توان بر دشمن غلبه کرد اگر چه کشته شویم.

حجت الاسلام رضایی تهرانی خاطرنشان کرد: این نسخه در کربلا توسط اباعبدالله(ع) تبیین شد اما پس از آن نیازمند یک ابلاغیه بود. اگر این ابلاغیه به امت نمی رسید قیام عاشورا به هدف مدنظر ختم نمی شد. اگر قرار بود هدف در واقعه کربلا مدفون شود طبیعتا هیچ نتیجه ای حاصل نمی گردید.

وی اذعان داشت: نیمی از مسیر اصلاح امت رسول الله(ص) را سیدالشهدا(ع) می پیمایند و پیمودن نیم دیگر را حضرت سجاد(ع) به عهده می گیرند. امام زین العابدین(ع) در قالب اسارت ابلاغیه اصلاح امت را به همراه دارند. البته باید گفت که این کار بسیار سخت تر از بخش اول است. در بخش اول اباعبدالله(ع) یارانی را به همراه دارند و می توانند برای عقیده خود بجنگند اما در بخش دوم ماجرا، امام سجاد(ع) با دستانی بسته باید شکنجه ها و سختی ها را تحمل کنند. تنها ابزار ووسیله ایشان برای پیشبرد هدف حنجره نورانی شان بود.

این استاد حوزه علمیه تصریح کرد: هنر امام سجاد(ع) این است که زنان و کودکان را در دوران اسارت آرام نگه داشته و در طول مسیر کاروان را با نهایت عزت و عظمت مدیریت کند. علاوه بر اینها حضرت باید ابلاغیه خود را به مردم نیز داشته باشند و کاروان را به گونه ای مدیریت کنند که معلوم باشد چه شخصی در چه جایی چه صحبتی را انجام دهد.

وی در خصوص سنگینی وظیفه ای که بردوش حضرت سیدالساجدین(ع) قرار داشت عنوان کرد: این وظیفه بسیار سنگین و سختی است. ما در کتب تاریخی می خوانیم که اسرا در مسیر کوفه تا شام در چهل منزل توقف داشته و سپس حرکت کرده اند. این به زبان ساده است، اما وقتی به شرایط جغرافیایی منطقه نگاه می کنیم می بینیم که چه وضعیت سختی وجود دارد. با امکانات آن دوره و زمانه و شکنجه های روحی و بدنی که اسرای دشت کربلا دیده اند به یقین دوره بسیار سختی را تحمل کرده اند.

وی تاکید کرد: حضرت زین العابدین(ع) آنقدر کاروان را به خوبی مدیریت و هدف را برای مردمان ابلاغ می کرده اند که مشاهده می کنیم در هر منزلی که اسرا توقف داشته اند تحول روحی و روانی بسیاری در مردم ایجاد شده و موجب بیداری آنها گردیده است.

این کارشناس دینی در تبیین صحبت های خود به ذکر مثالی پرداخته و بیان داشت: وقتی به کوفه نگاه می کنیم می بینیم که کوفیان با نوشتن ۱۸ هزار نامه از امام حسین(ع) برای آمدن به شهرشان و در دست گرفتن رهبری مردم برای مبارزه با دستگاه جور اموی دعوت کرده اند. اما پس از مدتی به راحتی دست از بیعت با مسلم ابن عقیل نماینده امامشان بر می دارند. آنها شاهد دستگیری و گردن زدن مسلم و پرتاب شدنش از بالای دارالاماره کوفه هستند اما هیچ تکانی نمی خورند.  

وی اضافه کرد: اما پس از ورود کاروان اسرای کربلا به کوفه و زمانیکه ابلاغیه اصلاح امت با سخنرانی های آتشین حضرت زین العابدین(ع) و حضرت زینب کبری(س) به آنها می رسد چنان تحولی در آنها پدید می آورد که مدتی بعد قیام توابین و قیام مختار در کوفه رقم می خورد. آنها دیگر از رهبری امام معصوم محروم شده اند، اما پیام قیام را دریافت کرده و به پا می خیزند.

وی خاطرنشان کرد: در شام نیز یزید بدش نمی آمد که اسرا را همیشه پیش خود نگه دارد تا موزه عبرتی برای دیگران درست کرده و برای معترضین قدرت نمایی کند. اما خطبه های امام زین العابدین(ع) و حضرت زینب(س) چنان تحولی در دلهای شامیان ایجاد کرد که یزید گفت هر چه می خواهید بگیرید، فقط اینجا را ترک کنید.  

حجت الاسلام محمد رضایی تهرانی گفت: امویان از ابتدا به دنبال نابودی توحید و نبوت بودند، آنها به خیال خام خود قصد داشتند با به شهادت رساندن ولی خدا، در واقع دین خدا و نبوت رسول اکرم(ص) را از بین ببرند. اما مدیریت امام زین العابدین(ع) آنها را ناکام گذاشت. لذا وقتی ابراهیم بن محمد بن طلحه با طعنه از امام پرسید که در واقعه کربلا چه کسی پیروز شد، امام به او گفتند که تا زمانی که در اذان نام خداوند و پیامبر او خوانده می شود مشخص است که پیروزی از آن ما بوده است.   

انتهای پیام/